Poko poko

Zaterdag 10.9

Mijn dag begint met een gezellige face time sessie met mijn zussen, Stefan, neefjes en papa. Dit ontstaat spontaan na dat Julian mij “perongeluk” belt. Hihi het moest zo zijn.

Na dat mijn ochtend lekker Poko Poko was begonnen spring ik om 12:30 op mijn scooter richting het mangrove center om te gaan kanoën door de mangroves.

Bij aankomst staan de baby flamingo’s klaar om me te verwelkomen. Wat bijzonder al die leuke diertjes op het eiland, lekker in vrijheid!

Bij de balie betaal ik een tag van 25 dollar om het water op te mogen en na een heel riedeltje over het natuurgebied, de onderwater wereld en hoe je een kano moet besturen kunnen we van start.

We kano’en door de mangroves. Ik moet nog een beetje feeling krijgen met de peddel. Mijn kano lijkt een afwijking te hebben naar de zon. Dus af en toe hebben we wat ruzie [e-1f923]. Maar we komen er wel uit.

Uiteindelijk komen we tussen de mangroves aan bij helder blauw water waar we een snorkel route kunnen nemen. Ik jump uit mijn kano en doe de snorkel op. Als iedereen ready is zwemmen we achter elkaar aan. Ik meteen achter de tourguide. Nou je raad het al die was natuurlijk speedy Gonzales. Ook ik zwem dus als speedy gonzales met het idee dat dit misschien wel moet. [e-1f3ca]‍[e-2640]️[e-1f6f6]

Uiteindelijk kom ik met nog net genoeg adem aan bij het eind punt en heb ik vrij weinig tijd genomen om de vissen te bewonderen [e-1f602]

Toen was het wachten op de andere. En drong het tot me door.. ooooh het hoefde helemaal niet zo snel [e-1f923] Ik duik dan maar, op die plek waar ik sta, nog even onder water met mijn snorkel en de vissen waren ook hier in overvloed aanwezig en (voor m’n gevoel) heel dichtbij!

Het was een bijzondere tocht. Even later zwemmen we weer terug naar de kano. Hier neem ik dan ook iets meer mijn tijd voor.

Terug bij de kano, klimmen we er weer in en kanoën terug naar het mangrove center waar de (wilde) ezels ons op staan te wachten. [e-2764]️

Ik vervolg mijn weg terug op de scooter richting Kralendijk om een hapje te eten. Dit doe ik bij Valuan in het stadje. Onderweg zie opeens DE look-A-like van de mitsubitschi van vroeger. Eindelijk de mogelijkheid een foto te maken. Ik stop dan natuurlijk even. Als ik iets te dichtbij kom staan de honden me toe te blaffen dus de foto heb ik maar wat verder weg genomen [e-1f913]

Ik kom thuis als het donker is dus de uitdaging in het donker rijden heb ik alvast een beetje beoefend. Oefening baart kunst.

Het werd tijd voor een duik(je) in het dompelbad en wat gedronken en gekletst met medebewoners van het Poko Poko resort. Zo mooi om alle verhalen te horen hoe iedereen hier is beland [e-1f970]

Follow your dream was mijn eind conclusie van deze avond.

Ayo!

Tot spreeks [e-2764]️